هرمانس به عنوان پسر یک خانواده نانوا در ماستریخت هلند به دنیا آمد. او در رشته روانشناسی در دانشگاه رادبود نایمخن تحصیل کرد و در سال 1965 به عنوان کارمند آزمایشگاه روانشناسی همان دانشگاه مشغول به کار شد.

در سال 1973 دانشیار روانشناسی در دانشگاه نایمخن و در سال 1980 استاد تمام در همان دانشگاه شد. او از سال 2002 تا 2018 رئیس انجمن بین‌المللی علوم دیالوژیک (ISDS) بود و از سال 2019 سردبیر بخش خود تئوری دیالوژیک مجله روان‌شناسی سازنده‌گرا است. به دلیل شایستگی هایش برای جامعه هلندی، او در سال 2002 به عنوان Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw (شوالیه در انجمن شیر هلند) منصوب شد. از کتاب هلندی او در سال 2006 Dialoog en Misverstand (گفت و گو و سوء تفاهم) در آماده سازی استفاده شد. از دولت هلند در سال 2007. او دستیار افتخاری موسسه TAOS (از سال 2012) است. در سال 2017 او به عنوان عضو خارجی آکادمی سلطنتی فلاندری بلژیک برای علوم و هنر انتخاب شد.

از سال 1961 تا 2007 هوبرت هرمانز با الز هرمانس یانسن، روان درمانگر ازدواج کرد که با او در توسعه روش مقابله با خود (SCM) همکاری کرد. این زوج دو فرزند و دو نوه دارند. از سال 2008 تا 2013 او با آگنیسکا هرمانس-کونوپکا ازدواج کرد که پایان نامه ای (ورشو، 2006) در مورد رابطه بین خود و احساسات نوشت. این زوج به همکاری در توسعه بیشتر نظریه خود گفتمانی در موسسه بین المللی خود گفتمانی (IIDS) ادامه می دهند.

هرمانس به عنوان یک شخصیت کلیدی در روانشناسی روایی در نظر گرفته می شود. پایان نامه او (1967) در مورد انگیزه و پیشرفت بود و منجر به دو آزمون روانشناختی شد: آزمون انگیزه پیشرفت برای بزرگسالان (1968؛ منتشر شده به زبان انگلیسی در سال 1971؛ و به زبان آلمانی در سال 1976) و آزمون انگیزه پیشرفت برای کودکان (1971؛ منتشر شده در آلمانی در سال 1976). هر دو آزمون از آن زمان به پرکاربردترین آزمون‌های روان‌شناختی در هلند تعلق دارند.

او در واکنش به ماهیت ایستا و غیرشخصی آزمون‌های روان‌شناختی، روش مقابله با خود را توسعه داد (SCM؛ 1974؛ کتابی که در سال 1995 به زبان انگلیسی منتشر شد). استفاده از این روش در عمل منجر به تأسیس انجمن هلندی مشاوران SCM شد که در سال 2013 حدود 260 عضو داشت.

در دهه نود قرن گذشته، او نظریه خود محاوره‌ای را با الهام از عمل‌گرایی آمریکایی ویلیام جیمز و مکتب محاوره‌ای میخائیل باختین، محقق ادبی روسی، توسعه داد.

نظریه خود دیالوگ
هرمنس، بر اساس ایده های M.M. باختین، دبلیو جیمز، هدف کمک به تحقیق و توسعه روابط گفت‌وگو، نه تنها بین افراد، گروه‌ها و فرهنگ‌ها، بلکه بین موقعیت‌های من مختلف در درون خود گفتگوی فرد است. او این کار را با این اعتقاد انجام می دهد که روابط گفت و گوی بین افراد، گروه ها و فرهنگ ها نمی تواند جدا از روابط گفتگوی سازنده ای که افراد با خودشان ایجاد می کنند وجود داشته باشد.

بر اساس این هدف، کنفرانس‌های بین‌المللی دوسالانه درباره خود گفتمانی سازماندهی می‌شود: در نایمگن (2000)، گنت، بلژیک (2004). ورشو، لهستان (2004)، براگا، پرتغال (2006)، کمبریج، بریتانیا (2008)، آتن، یونان (2010)، آتن، گرجستان، ایالات متحده آمریکا (2012)، لاهه، هلند (2014)، براگا، پرتغال (2016)، لوبلین، لهستان (2018)، بارسلونا، اسپانیا (2021)، و تالین، استونی (2023).

از سال 2006 تا 2018 هرمانس سردبیر مجله بین المللی علوم دیالوژیک (IJDS) بود. او از سال 2018 سردبیر بخش نظریه خود گفتمانی مجله روانشناسی سازنده است. تعدادی از انتشارات او به انگلیسی، اسپانیایی، پرتغالی، ایتالیایی، آلمانی، لهستانی، روسی و ژاپنی ترجمه شده است.